Informacje

Gdy do warsztatu przyjeżdża klient z niedziałającą klimatyzacją, trzeba wykonać czynności obsługowe związane z czynnikiem chłodniczym. Kłopoty zaczynają się, gdy po ich wykonaniu układ nie rozpoczyna pracy. Trzeba wtedy sprawdzić elektrykę.

O pracy układów klimatyzacyjnych wiemy już wiele. Znane są procesy zachodzące wewnątrz nich. Potrafimy odczytywać parametry układu: ciśnienie i temperaturę. Dzięki takiej wiedzy możemy rozpoznawać usterki występujące w hydraulice. Często jednak problem pojawia się bo napełniony układ w ogóle nie chce wystartować. Gdy klient przyjeżdża do warsztatu i zgłasza brak pracy klimatyzacji pierwsze podejrzenie pada na zbyt niską ilość czynnika chłodniczego, ponieważ w naturalny sposób opuszcza on układ.

Elementy sterowania układem klimatyzacyjnym: A – czujnik za niskiego/za wysokiego ciśnienia (zabezpieczenie układu), B – wysterowanie wentylatora skraplacza, C -sterowanie i zabezpieczenie sprężarki, D – sterowanie wydatkiem sprężarki w układzie z dyszą dławiącą, E – czujnik zamarzania parownika, F – sterowanie powietrzem wentylowanym, G – zabezpieczenie silnika

Zbyt małą ilość czynnika można rozpoznać po niskim ciśnieniu na manometrach. Gdy czynnika w ogóle nie ma ,manometry wskazują ciśnienie atmosferyczne, wtedy należy sprawdzić szczelność układu napełniając go azotem i kontrolując utrzymanie ciśnienia. Szczelny układ należy obsługiwać zgodnie z procedurą, czyli: jeżeli jest czynnik należy odessać jego resztki z pojazdu, osuszyć układ, uzupełnić odessany olej i napełnić prawidłową ilością czynnika chłodniczego. Gdy jesteśmy pewni ilości i jakości czynnika możemy przystąpić do uruchamiania układu.

Uruchamiamy silnik, temperaturę nawiewu ustawiamy na minimum, włączamy klimatyzację, jeżeli nie włączy się automatycznie i kontrolując temperaturę w dyszach czekamy na podmuch chłodnego powietrza. Problemy pojawiają się gdy czekamy na próżno. Dla pewności kontrolujemy wskazania manometrów. Ciśnienie jest właściwe dla pełnego układu, lecz nie pojawiają się żadne zmiany wskazujące na ruch czynnika. Nabieramy wtedy pewności, że sprężarka nie wystartowała.

Jeżeli na sprężarce jest sprzęgło elektromagnetyczne wysterowane napięciem 12 V można je uruchomić „na krótko”. Jeżeli sprężarka wystartuje możemy być pewni, że usterka tkwi w systemie sterowania. Żeby odnaleźć usterkę trzeba posiadać wiedzę na temat sterowania układem klimatyzacyjnym oraz sterowaniem wentylacją samochodu.

Dla prawidłowej pracy klimatyzacja i wentylacja pojazdu zostały wyposażone w różne systemy zabezpieczeń i sterowań. Wykraczanie warunków poza zakres prawidłowej pracy lub usterki w którymś ze sterowań nie zezwolą na uruchomienie układu.

Do zabezpieczeń i sterowań możemy zaliczyć:

– zabezpieczenie ciśnieniowe układu klimatyzacji,
– sterowanie pracą sprężarki,
– sterowanie wentylatorem skraplacza,
– sterowanie pracą parownika,
– sterowanie powietrzem wentylacyjnym,
– sterowanie obciążeniem silnika.

Jednocześnie problemem w diagnostyce jest niezależna praca sterowań. W takim pojeździe może wystąpić jedna lub kilka „blokad” pracy klimatyzacji. Aby móc poszukiwać usterki należy rozumieć jak pracują systemy sterowań i jak je należy badać, a czasami dla celów diagnostycznych „oszukać”.

Jeżeli po napełnieniu układu prawidłową ilością czynnika klimatyzacja nie daje się uruchomić należy poszukiwać usterek w elektrycznym sterowaniu układu. Niestety ze względu na różnorodność systemów nie ma prostej odpowiedzi w którym miejscu następuje blokada pracy. Można się liczyć z wieloma systemami sterowań zastosowanych w jednym samochodzie. Wykluczanie i omijanie kolejnych elementów począwszy od bezpieczników i okablowania przez przekaźniki i czujniki a na jednostkach sterujących klimatyzacją i silnikiem kończąc pozwoli na odnalezienie usterki.

Przykładowy schemat zatwierdzenia sygnału przez kolejne elementy: 1- wyłącznik klimatyzacji, 2- centralka klimatyzacji, 3- czujnik ciśnienia, 4- centralka silnika, 5- przekaźnik sprężarki, 6- cewka elektromagnetyczna sprzęgła sprężarki.

Autor: mgr. inż Jarosław Pieniek